«Το
“ΜΕΑ CULPA” το πρωτογνώρισα ως
κείμενο, όταν ο Κωνσταντίνος Ρόδης μου
έστειλε το κινηματογραφικό σενάριο , που είχε γράψει το καλοκαίρι του 2010.
Εκείνο μάλιστα το καλοκαίρι, όταν
συναντηθήκαμε τυχαία μετά από καιρό σε μία ταράτσα στο Κουκάκι, μου μίλησε για το όνειρό του να το γυρίσει σε
ταινία.
Και τότε συνειδητοποίησα ποιος είναι ο Άρης, ο μεγάλος αδελφός του ήρωα «Σταύρου». Συνειδητοποίησα ποιος είμαι σε αυτό το υπέροχο , αλληγορικό, πικρό «παραμύθι» , το «MEA CULPA».
Συνειδητοποίησα πως ορισμένες στιγμές υπήρξα «Άρης» στη ζωή μου. Κι εγώ σαν κι αυτόν ντράπηκα κάποτε , έστω λίγες φορές, για κάποιο δικό μου άνθρωπο «μετρώντας» την κοινωνία, «βάζοντας» το κάποιες φορές «στα πόδια» , και «κλείνοντας» πίσω μου την πόρτα.
Τότε το είχα μετανιώσει και είχα προσπαθήσει να επανορθώσω, αλλά η πικρή αλήθεια είναι ότι το έκανα και μετά το πήρα πίσω.
Έκτοτε
πέρασαν δύο χρόνια και ούτε λίγο ούτε πολύ η επικαλούμενη από όλους οικονομική
κρίση ανέβαλε το γύρισμα της
συγκεκριμένης ταινίας.
Τότε
, μετά από συζητήσεις που κάναμε για τις δυνατότητες που δίνει το Internet στην αναβίωση του ραδιοφωνικού θεάτρου,της λογοτεχνίας και των νέωων μορφών στα βιβλία,
έπεσε με την προτροπή-παρότρυνση της Νατάσας Μποζίνη η ιδέα να διασκευαστεί για ηχητική μορφή και ψηφιακή διανομή.
Όπερ κι έγινε.
Το σενάριο ταινίας έγινε θεατρικό κείμενο και σύντομα θα κυκλοφορήσει σαν ηχητικό βιβλίο (audio book) σε όλον τον κόσμο.
Όπερ κι έγινε.
Το σενάριο ταινίας έγινε θεατρικό κείμενο και σύντομα θα κυκλοφορήσει σαν ηχητικό βιβλίο (audio book) σε όλον τον κόσμο.
Και τότε συνειδητοποίησα ποιος είναι ο Άρης, ο μεγάλος αδελφός του ήρωα «Σταύρου». Συνειδητοποίησα ποιος είμαι σε αυτό το υπέροχο , αλληγορικό, πικρό «παραμύθι» , το «MEA CULPA».
Συνειδητοποίησα πως ορισμένες στιγμές υπήρξα «Άρης» στη ζωή μου. Κι εγώ σαν κι αυτόν ντράπηκα κάποτε , έστω λίγες φορές, για κάποιο δικό μου άνθρωπο «μετρώντας» την κοινωνία, «βάζοντας» το κάποιες φορές «στα πόδια» , και «κλείνοντας» πίσω μου την πόρτα.
Τότε το είχα μετανιώσει και είχα προσπαθήσει να επανορθώσω, αλλά η πικρή αλήθεια είναι ότι το έκανα και μετά το πήρα πίσω.
Θέλω
μέσα από την καρδιά μου να ευχαριστήσω το STUDIO AMID, τη Νατάσα Μποζίνη και το
Μιχάλη Αβραμίδη για την υπέροχη και περιπετειώδη ηχογράφηση εκεί στο Μαρκόπουλο, αλλά και την Έλενα Αγγελοπούλου και τη Λουκία Φραντζίκου για
την ραδιοφωνική «οικογένεια» που μου χάρισαν.
Περισσότερο από όλους τον ίδιο το δημιουργό Κωνσταντίνο Ρόδη, που εκτός από ένας εξαίρετος συνεργάτης στη συγγραφή , την υποκριτική και τη σκηνοθεσία, είναι και ένας πολύτιμος δάσκαλος για μένα τον «γηράσκοντα αεί διδασκόμενο».
Περισσότερο από όλους τον ίδιο το δημιουργό Κωνσταντίνο Ρόδη, που εκτός από ένας εξαίρετος συνεργάτης στη συγγραφή , την υποκριτική και τη σκηνοθεσία, είναι και ένας πολύτιμος δάσκαλος για μένα τον «γηράσκοντα αεί διδασκόμενο».
«Κωνσταντίνε
σε ευχαριστώ ..Ξέρεις εσύ. Κι αν κάποτε σε πίκρανα, MEA CULPA, ΛΑΘΟΣ ΜΟΥ»!!!
Υ.Γ:
Για τη Βίκυ, το Μάριο και το Γιούρι, δεν έχω λόγια!!!»
Ιωάννης Κυφωνίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου