Η ΛΟΥΚΙΑ ΦΡΑΝΤΖΙΚΟΥ ΓΙΑ ΤΟ "MEA CULPA"

«Το θέμα στο οποίο επικεντρώνεται το “Mea Culpa”, δηλαδή η απομόνωση και ο κοινωνικός αποκλεισμός ατόμων με «ιδιαίτερη» συμπεριφορά, είναι κάτι που συναντάμε δυστυχώς συχνά στην κοινωνία μας. Μέσα από το έργο, λοιπόν, δεν αντιλαμβάνεσαι μόνο πως είναι η ζωή και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα συγκεκριμένα άτομα, αλλά και το πόσο σκληρή και επίπονη είναι αυτή η κατάσταση για τις οικογένειές τους ή τα πρόσωπα που τους φροντίζουν – πράγμα που συνήθως ξεχνάμε. 

 

Για αυτούς τους λόγους, είμαι πολύ χαρούμενη που συμμετείχα στη συγκεκριμένη δουλειά. Η θεία Μαίρη, αδερφή της Ζωής, με προχωρημένες ιδέες και αντιλήψεις για την τότε κοινωνία, λόγω της διαμονής της για μια εικοσαετία στο Λονδίνο, αντιμετωπίζει τις καταστάσεις με απόλυτη λογική, δίχως παρορμητισμούς και εξάρσεις. Κατανοεί τις ανάγκες και τα δικαιώματα των ατόμων με «ιδιαίτερες ανάγκες». Λειτουργεί περισσότερο εξισορροπητικά και θα μπορούσαμε να την παρομοιάσουμε σαν μια ζυγαριά, που μετράει το σωστό και το λάθος, σύμφωνα πάντα με την άποψή της και του δικού τη τρόπου αντίληψης των καταστάσεων. Πολλές φορές βέβαια, γίνεται εριστική, εγωίστρια και παρασύρεται από την ανάγκη της να εκσυγχρονίσει τους γύρω της σε μια εποχή που για την Ελλάδα, όλες αυτές οι απόψεις θεωρούνταν εκτός πραγματικότητας ή δύσκολες ως προς την υλοποίησή τους.    

Ελπίζω να γίνονται συχνά τέτοιες δουλειές και να προβάλλονται εξίσου σημαντικά θέματα που αφορούν ολόκληρη την κοινωνία.»

Λουκία Φραντζίκου

LUCIA FRANTZIKOS WRITES ABOYT "MEA CULPA"

"Unfortunately, the issue focusing  on " Mea Culpa", isolated and socially  exclused people with "special behavior "  is something society often  deal with.  Therefore, through this specific project, you don't realize only how life is but also the difficulties these persons  have to deal with. And also how hard and painful is this  situation for families or people  who take  care of them - something  usually ignored.

These are the reasons  i do feel  very happy participating  in this project. Aunt Mary, Zoes’ sister, is a woman with updated ideas and concepts , because of her  residency in London over twenty years. She is dealing with problems and  situations in a  complete logical way , and without impulsive burst. She does understand  the needs and rights of people like her nephew Stavros. She balances  between sides and  could be compared to  a scale counting  right and wrong, according to her  position and perception.  Sometimes, of course, is contentious, selfish and lured from the need to modernize all around her. At "MEA CULPA"  time , all these views were considered not realistic or difficult to bring it to an end.
I hope such works  are often running and provide  equally important issues concerning  the entire society.

Lucia Frantzikos

IOANNIS KYFONIDIS WRITES ABOUT "MEA CULPA"

"I firstly "met" “MEA CULPA” text , when Constantinos Rodis emailed me the movie script, written in summer 2010. When we met each other by chance at Koukaki, after a long time,  he told me about his dream to make this movie.

Two years later , the more or less  alleged  financial crisis postponed film shooting.
Then, after discussing  the internet potentials on radio-theatre revival , literature and audiobooks, Natasha Bozini had the idea of an  acoustic drama version and its digital distribution. And this idea came true.
It was time to  realise who Aris is , Stavros' big brother.  I also realized who am i in this remarkable, allegorical and  bitter "fairytale" titled  «MEA CULPA». I also realized that i became "Aris"  sometime  in my life. And like him , I felt ashamed of my own people,  even a few times, mattering about the society reactions and  "closing" the doors behind me. But then I felt regret and tried to make it up. Although i took it back, i couldn't change what i have done. 
Many thanks to  STUDIO AMID, Natasha Bozini and Michael Avramidis for this  fabulous and adventurous recording in Koropi-Markopoulo , from the very deep bottom of my heart. Many thanks to Elena Angelopoulos and Lucia Frantzikos for  the radio "family" who made for me . Above all, many-many thanks to the writer-director himself,  Constantinos Rodis, who , besides a great writing-directing-acting  partner, is a valuable teacher to  me, the  "aging ever taught."
"Thank you Constantinos .. you know why. And if i made you sad at once,  its "MEA CULPA", MY FAULT "!

PS:.... Vicky, Mario and Yuri....., I have no words! "

Ioannis Kyfonidis

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΥΦΩΝΙΔΗΣ ΓΙΑ ΤΟ "MEA CULPA"

«Το “ΜΕΑ CULPA” το  πρωτογνώρισα ως κείμενο,  όταν ο Κωνσταντίνος Ρόδης μου έστειλε το κινηματογραφικό σενάριο , που είχε γράψει το καλοκαίρι του 2010. Εκείνο μάλιστα το καλοκαίρι,  όταν συναντηθήκαμε τυχαία μετά από καιρό σε μία ταράτσα στο Κουκάκι,  μου μίλησε για το όνειρό του να το γυρίσει σε ταινία.

Έκτοτε πέρασαν δύο χρόνια και ούτε λίγο ούτε πολύ η επικαλούμενη από όλους οικονομική κρίση ανέβαλε  το γύρισμα της συγκεκριμένης ταινίας.

Τότε , μετά από συζητήσεις που κάναμε για τις δυνατότητες που δίνει το Internet στην αναβίωση του ραδιοφωνικού θεάτρου,της λογοτεχνίας και των νέωων μορφών στα βιβλία, έπεσε με την προτροπή-παρότρυνση της Νατάσας Μποζίνη  η ιδέα να διασκευαστεί για ηχητική μορφή και ψηφιακή διανομή.
Όπερ κι έγινε.

 Το σενάριο ταινίας έγινε θεατρικό κείμενο και σύντομα θα κυκλοφορήσει σαν ηχητικό βιβλίο (audio book) σε όλον τον κόσμο.

Και τότε συνειδητοποίησα ποιος είναι ο Άρης, ο μεγάλος αδελφός του ήρωα «Σταύρου». Συνειδητοποίησα ποιος είμαι σε αυτό το υπέροχο , αλληγορικό, πικρό «παραμύθι» , το «MEA CULPA». 

Συνειδητοποίησα πως ορισμένες στιγμές υπήρξα «Άρης» στη ζωή μου.  Κι εγώ σαν κι αυτόν ντράπηκα κάποτε , έστω λίγες φορές, για κάποιο δικό μου άνθρωπο «μετρώντας»  την κοινωνία,  «βάζοντας» το κάποιες φορές «στα πόδια» , και «κλείνοντας» πίσω μου την πόρτα.

 Τότε το είχα μετανιώσει και είχα προσπαθήσει να επανορθώσω, αλλά η πικρή αλήθεια είναι ότι  το έκανα και μετά το πήρα πίσω.

Θέλω μέσα από την καρδιά μου να ευχαριστήσω το STUDIO AMID, τη Νατάσα Μποζίνη και το Μιχάλη Αβραμίδη για την υπέροχη και περιπετειώδη ηχογράφηση εκεί στο Μαρκόπουλο, αλλά και την Έλενα Αγγελοπούλου και τη Λουκία Φραντζίκου για την ραδιοφωνική «οικογένεια» που μου χάρισαν.

 Περισσότερο από όλους τον ίδιο το δημιουργό Κωνσταντίνο Ρόδη, που εκτός από ένας εξαίρετος   συνεργάτης στη συγγραφή , την υποκριτική και τη σκηνοθεσία, είναι και ένας πολύτιμος δάσκαλος για μένα τον «γηράσκοντα αεί διδασκόμενο».

«Κωνσταντίνε σε ευχαριστώ ..Ξέρεις εσύ. Κι αν κάποτε σε πίκρανα, MEA CULPA, ΛΑΘΟΣ ΜΟΥ»!!!

Υ.Γ: Για τη Βίκυ, το Μάριο και το Γιούρι, δεν έχω λόγια!!!»

Ιωάννης Κυφωνίδης

ELENA ANGELOPOULOS WRITES ABOUT "MEA CULPA"

"2 years ago , I "saw" "Mea Culpa" project through Constantinos Rodis' eyes. Sweetness in my soul ... 
Excitement and emotions deeply rooted in me ...
I dedicate  Zoe's monologue  to Stephen , my son, the  unique creature of my life. 


Elena Angelopoulos

Η ΕΛΕΝΑ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟ "MEA CULPA"

«Πριν από 2 χρόνια γνώρισα το “Mea Culpa” μέσα από τα μάτια του Κωνσταντίνου. Γλύκα στην ψυχή μου… Συγκίνηση και έντονα συναισθήματα βαθιά ριζωμένα μέσα μου…

Αφιερώνω το μονόλογο της Ζωής στο μοναδικό πλάσμα της ζωής μου, το γιο μου Στέφανο!»

Έλενα Αγγελοπούλου

CONSTANTINOS RODIS WRITES ABOUT "MEA CULPA"

"Mea Culpa" project  begun in summer 2010. At the time i  needed  express what was happening inside me, I began  writing this story. Actually, the prime format was different, cause it was "shaped"  for feature film script.

Based on a true story that I knew well,  started my "Mea Culpa" "journey"  , adding to  facts and a fair amount of fiction.

My purpose was telling  the story of an average Greek family caring a "mentally retarded" child, somewhere in 1970.....A child who changed their lives....

I read a lot of books about disabilities, mental and physical. I also discussed the project  with psychologists and psychiatrists, and began writing 
I did  complete  the first  cycle project, somewhere in the summer of  2010 , since the movie was  "left in my drawer".

Shortly after  having a  conversation about arts with my partner ,  John Kyfonidis, told journalist Natasha Bozini about “Mea Culpa”, knowing about her  interest on  issues,  related to disability and the citizens right to information and entertainment access. The seed to  born  the project new version "dropped" ... This specific radio play was flourished  by composer Michael Avramidis who believed and supported the idea  and Studio Amid acoustic versions company. Mea Culpa "got voice and sound"  and "became" internationally  distributed audiobook through internet.

The project "went out again from my drawer"  and adapted appropriately. I finally completed the play recording in the summer of  2012 and  now is "undergoing treatment and cover"  with original score.

The road to complete a project with specific topics proved to be difficult ,  but also attractive and instructive.

Unfortunately, even now, in 2012, i still  watch   many people around us, treating disabled and "different" people  like  aliens from another planet. They  also seem  ready to to ignore or regret them or even worse  throw them in the dip pit  of  Keadas. 

Through this specific  project i  was twice invited  to face the "monster" of my own self. The first was when I wrote the play,  the second when I performed (acted)  and directed it....Both hurted a lot.

But every time I think about it,  I listen to  it,  I read it, i do  find something new to mention, something that makes me concern about it  ... any time from the beginning...since  the first time...

Wish and hope the "Mea Culpa" journey continue ...

It would be great  standing  on the edge of our mind that  all humans are both so different and similar  among  us, at the sime time. 

We do have the same rights for sure and if these are broken we have to defend it. 

Enjoy listening to the play

PS: Many thanks   to everyone who worked on this project. Helena, Lucia, Natasha, Michael, John, thank you very much!"

Constantinos Rodis

MEA CULPA: SUMMARY AND CREDITS

"Mea Culpa " is the  new Audiobook version of Studio Amid acoustic versions  (www.studioamid.gr)
The project is written by  Constantinos Rodis, based on a true story,  and will be released in autumn 2012

Play Summary

What could be hidden behind the house closed doors ?

What are the actual family members relations ?
How people face the fellow human beings disability?

Where the truth ends and the lie begins?

What is right and what is wrong?

Zoe, somewhere in the early ’70s, acquires and grows over Stavros, her son, , born with mental retardation at a period without social support and integration capabilities, education or  special education.

Problems... so many in  her own family and the society!

But she does not "count"  anything. "Runs counter" to everything and insists on ... Stavros , cause he would never leave her.

"Allies" of a  decent husband, Prokopis. On  the "enemy camp" Aris, her son, and his  "social surroundings". The relationship of Zoe and Stavros is a depended  relationship, a love-hate relationship.  A "powered" relationship. Nobody knows who's the winner and who's the loser...

The battle and the daily struggles... The nerves break down ... The resistance decreases resulting crush   ,both mental  and physical. A daily nightmare getting  worse day by day.

Zoe and Stavros are harsh reality confronted in a city  not accepting  and integrating disabled people.

CREDITS

Screenplay-Directed: Constantinos Rodis

Original Music-Sound Effects: Michalis Avramidis

Edited by Natasha Bozinis

CAST

Zoe: Elena Angelopoulos

Stavros: Constantinos Rodis

Aris: Ioannis Kyfonidis

Prokopis: Michalis Avramidis

Mary: Lucia Frantzikos

Alcestis: Natasha Bozinis

Editing-Mixing audio-processing technique: Michael Avramidis

Recording-Mastering-Production: STUDIO AMID

Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΡΟΔΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ "MEA CULPA"

«Το “Mea Culpa” ξεκίνησε την πορεία του το καλοκαίρι του 2010.

 Εκείνη την περίοδο, θέλοντας να εκφράσω αυτά που συνέβαιναν μέσα μου, ξεκίνησα να γράφω το συγκεκριμένο έργο. Βέβαια, η μορφή του ήταν διαφορετική, καθότι είχε αρχίσει να διαμορφώνεται για σενάριο ταινίας μεγάλου μήκους. 

Βασισμένος σε μια αληθινή ιστορία που γνώριζα καλά, ξεκίνησα το ταξίδι μου με το “Mea Culpa”, προσθέτοντας στα γεγονότα και αρκετή δόση μυθοπλασίας.

Στόχος μου ήταν να αφηγηθώ την ιστορία μιας μέσης ελληνικής οικογένειας που κάπου εκεί το 1970 απέκτησε ένα παιδί με νοητική στέρηση, που άλλαξε τη ζωή όλων των μελών της.

 

Διάβασα συγγράμματα και βιβλία, που είχαν ως κύριο θέμα τα άτομα με αναπηρία, μίλησα με ψυχολόγους και ψυχιάτρους και ξεκίνησα να γράφω. 

Κάπου εκεί, το καλοκαίρι του 2010, ολοκληρώθηκε ο πρώτος κύκλος του συγκεκριμένου έργου, μιας και η ταινία δεν έγινε κι έτσι έμεινε στο συρτάρι μου.

Λίγο καιρό μετά σε μια καλλιτεχνική κουβέντα ο συνεργάτης μου, Ιωάννης Κυφωνίδης, ανέφερε στη δημοσιογράφο, Νατάσα Μποζίνη, την ύπαρξη του Mea Culpa, γνωρίζοντας το ενδιαφέρον της για ζητήματα που αφορούν στην αναπηρία και το δικαίωμα όλων των πολιτών για πρόσβαση στην ενημέρωση και την ψυχαγωγία.

Ο σπόρος ώστε να γεννηθεί η νέα μορφή του έργου είχε πέσει...

΄΄Άνθησε΄΄ από την εταιρεία ηχητικών εκδόσεων Studio Amid και τον μουσικοσυνθέτη Μιχάλη Αβραμίδη, που πίστεψε και στήριξε την ιδέα: το Mea Culpa να αποκτήσει ΄΄φωνη΄΄ και να γίνει ηχητικό βιβλίο με διεθνή διανομή μέσω του διαδικτύου. 

 Τό έργο βγήκε ξανά από το συρτάρι μου και προσαρμόστηκε κατάλληλα. Το καλοκαίρι του 2012 ολοκληρώθηκε η ηχογράφησή του και τώρα βρίσκεται στο στάδιο επεξεργασίας και επένδυσης με πρωτότυπη μουσική.

Δύσκολος ο δρόμος για να μπορέσεις να ολοκληρώσεις ένα έργο με τη συγκεκριμένη θεματολογία, αλλά ταυτόχρονα ελκυστικός και διδακτικός. 

Παρακολουθώ με μεγάλη λύπη μου, πολλούς συνανθρώπους μας, ακόμη και τώρα, εν έτη 2012, να αντιμετωπίζουν ανθρώπους με αναπηρία και οποιαδήποτε διαφορετικότητα, σαν εξωγηίνους και είναι έτοιμοι να τους πετάξουν στον Καιάδα,να τους αγνοήσουν ή ακόμη χειρότερα...να τους λυπηθούν... 

Δυο φορές κλήθηκα, μέσα από το συγκεκριμένο έργο, να αντιμετωπίσω το «τέρας» του ίδιου μου του εαυτού. Η πρώτη ήταν όταν το έγραφα και η δεύτερη όταν το ερμήνευσα και το σκηνοθέτησα. 

Και οι δυο πόνεσαν πολύ.

 Όμως, ακόμη και τώρα, κάθε φορά που το σκέφτομαι, κάθε φορά που το ακούω, κάθε φορά που το διαβάζω, βρίσκω και κάτι καινούργιο να προσέξω, κάτι που με κάνει να προβληματίζομαι ξανά… Κάθε φορά από την αρχή… Σα να είναι η πρώτη φορά…

Εύχομαι και ελπίζω το ταξίδι του “Mea Culpa”  να συνεχιστεί…

Καλό είναι να έχουμε στην άκρη του μυαλού μας, ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε τόσο διαφορετικοί μεταξύ μας, αλλά ταυτόχρονα και τόσο ίδιοι.

Σίγουρα όμως έχουμε τα ίδια δικαιώματα και αν αυτά παραβιάζονται είμαστε υπόχρεοι να τα διεκδικούμε

Καλή σας ακρόαση.

Υ.Γ.: Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους δούλεψαν γι’ αυτή τη δουλειά. Έλενα, Λουκία, Νατάσα, Μιχάλη, Ιωάννη,  ευχαριστώ πολύ!»

Κωνσταντίνος Ρόδης